Ode aan Lena Lopes Dias | Onze bewondering voor de levenshouding en de ambities van Lena is onverminderd groot

Lena Lopes Dias,

Zij werd geboren in 1913, dochter van een Joodse vader, schoenmaker in de Vrolijkstraat in Amsterdam. Haar vader, David Lopes Dias, ontwikkelde zich tot bestuurder en wethouder in Hilversum. Zijn devies was: ieder mens moet op eigen kracht kunnen bestaan en onafhankelijk kunnen zijn. Hij werkte mee aan vrouwenkiesrecht, vrouwenemancipatie en alles wat daarmee samenhangt. David kwam om in Mauthausen. Lena is op de door hem ingeslagen weg voortgegaan.

Ze volgde een maatschappelijk werk opleiding in Amsterdam en bleef daar wonen en werken. In 1962 werd zij gemeenteraadslid voor de PvdA. In 1966 deed zij een voorstel voor het oprichten van een organisatie om zelfstandig wonende ouderen wijkgericht te benaderen en verbinding te maken tussen alle (kleine) hulpprojecten van vrijwilligers en professionals, zodat gezamenlijk bekeken kon worden welke oplossingen dichtbij huis mogelijk waren.

Haar voorstel:

1. De gemeentelijke commissie voor bejaardenvraagstukken stelt wijkwerkgroepen in.
2. Er worden voldoende mensen ingeschakeld met kennis, inventiviteit en tact.
3. Er moeten met name meer vrouwen ingeschakeld worden

De Stichting Wijkvoorzieningen voor Bejaarden ging van start op 28 januari 1970 met Lena Lopes Dias als directeur. In 1974 waren er twintig wijkposten, twintig wijkpostleiders en dertig medewerkers dienstverlening.

Ik behoorde bij het eerste groepje van vier wijkpostleidsters die hun vleugels uitsloegen in verschillende wijken. Wij hielden spreekuren, bijeenkomsten voor afstemming, en zetten projecten op. Het was geweldig voor mij dat ik na tien jaar aan huis gebonden te zijn geweest, het vertrouwen kreeg om parttime te gaan pionieren, alles en iedereen op eigen initiatief te benaderen en een netwerk tot stand te brengen waarin de ouderen goed zichtbaar werden en de juiste voorzieningen tot stand gebracht konden worden. Lena gaf aan deze organisatie fantastisch leiding.

Na haar pensionering vormden een aantal oud- medewerkers een reüniegroep, die jaarlijks bijeen kwam. Na een onderbreking  door haar overlijden in 1996, pakten we de draad weer op en nog steeds komen we regelmatig bijeen. Helaas is het groepje geslonken tot vier personen, maar onze bewondering voor de levenshouding en de ambities van Lena is onverminderd groot. Zij heeft veel betekend voor Amsterdam, het ouderenbeleid en voor onze eigen levenshouding.

Lena Lopes Dias verdient een ereplaats in de geschiedenis van Amsterdam.

Dini Eekhuis,

Amsterdam