Ode aan The single motherJij vormt het fundament van deze stad
Op zonnig Zorgvlied doet de tekst
oma- moeder- dochter
Mij stilstaan
De grafsteen fluistert een ode door
Ode aan de alleenstaande moeder
Die in grote getale de stad bevolkt
In alle wijken huishoudt
Die van niets iets maakt
Jij vormt het fundament van deze stad
Die weggemoffeld in een rafelrand
Iedere dag haar hart vast houd
Jouw kind verborgen, miskent, kwijtgeraakt
Die haar rug recht, ook al krommen zich de wervels
Zich staande houdt, al zou ze willen vallen
Jij geeft niet op, al is alles kwijtgeraakt
Die zo divers is als maar kan
Die zich geen stempel laat opdrukken
De kleding gestreken het haar in de plooi
Jouw ‘niks aan de hand’ gezicht is je redding
Die oneindige stressbestendigheid aan de dag legt
Die onhandige keuzes maakt om even lichtvoetig te kunnen leven
Jouw creativiteit zorgt voor een zucht van verlichting
Die vindingrijk ‘haar portemonnee vergeten” een tientje leent
Goochelt met de laatste centen
Niet meer knarsend wil vragen
Jij spaart het eten uit de mond om kinderen te voeden
Die de sores van de afwezige vader torst
Schoon genoeg heeft van je hebt er zelf voor gekozen
Eigen schuld, we hebben je gewaarschuwd
Jij hunkert naar solidariteit
Die dapper, stoer en knap genoemd wordt
Momenten van bewondering oogst
Jij koopt daar niets voor
Beloof jezelf
Dat je deze onbarmhartige titel niet accepteert
Je bent mens, vrouw, moeder
Geen naamloze naaste
Beloof jezelf
Dat je je losmaakt uit de schaduw.
Over
Ode van Geeske van Klaveren aan de alleenstaande moeder.
Al van oudsher zijn er alleenstaande moeders in de stad. Zij werden vaak miskent en ik vroeg mij af of zij nu een volwaardige plek hebben in de samenleving. Als je kijkt naar de behoefte naar autonomie, is deze gelijkwaardig? Krijgen zij dezelfde kansen? Qua inkomen, huisvesting, kansen om te ontwikkelen en ruimte om voor de kinderen zorgen.
The single mother
Al van oudsher zijn er alleenstaande moeders in de stad.