Ode aan Henriëtte van Weelde | De kattendame van Amsterdam

Beste Henriëtte van Weelde,

Het begon in 1966, toen je een moederpoes met kittens vond, naast een boom op de Herengracht. Met een warm hart nam je deze poezenbeestjes op in huis. Niet lang daarna bood je ook onderdak aan andere katten en zo kreeg je al snel de bijnaam 'kattendame'.

Je woning, compleet met een dakterras voor de katten, bleek al snel te klein voor de groeiende kattenfamilie. Vanuit je raam, uitkijkend over de gracht, kreeg je het geweldige idee om een boot te kopen en om te bouwen tot kattenopvang. In 1968 werd een tjalk aangeschaft en daarmee was de eerste drijvende poezenopvang een feit. Het aantal katten groeide, net als het aantal vrijwilligers.

In 1979 werd de oorspronkelijke tjalk vervangen door een ark, en in 1987 werd Stichting De Poezenboot opgericht. Dankzij jouw onvermoeibare inzet en de hulp van vele vrijwilligers zijn liefdevol duizenden katten opgevangen en verzorgd en werd er weer een geschikt huis voor hen gezocht of mochten ze permanent blijven wonen op de boot.

Volgens bronnen was je dagelijks aanwezig en weigerde je geen enkele kat. Deze inspanningen werden terecht beloond met een zilveren eremedaille van Koningin Juliana en een onderscheiding van de stad Amsterdam. Tot aan je overlijden op 21 mei 2005, op de leeftijd van 90 jaar, bleef je nauw betrokken bij de Poezenboot. Ik bewonder je enorme toewijding.

Ondertussen is je oude ark gesloopt en is er in 2023 een gloednieuwe poezenboot gekomen. Daarmee kunnen hopelijk de komende jaren weer vele Amsterdamse poezen worden opgevangen en via de Poezenboot een liefdevol huis vinden. Dat kan niet zonder de kattendames van nu; en daarom is deze ode ook gericht aan alle vrouwen die zich met hart en ziel inzetten voor de zorg van dieren in Amsterdam.