Ode aan Sonja Barend | Morgen gezond weer op

Lieve Sonja, 

Ik mis je regelmatig, na het avondeten 

Je warme én scherpe vragen, je chique stem. Je humor. Je geweten 

Je sproetjes verwaaid over je gezicht 

De fonkeling in je oog, bij het studiolicht 

Je was de Koningin van de Talkshow, tot 2006, veertig jaar lang 

En vooral, voor niks en niemand bang 

Gehuld in een tijdloos ensemble, héél Bazaar 

Met woorden gesproken, vanuit het hart, in het allermooiste Nederlands 

Raakte je altijd de gevoelige snaar 

Bij de minderheden, de mensen die zich niet gezien en gehoord voelen 

Of van wie de meerderheid niet wist, wat ze nou precies bedoelen 

Mensen die nú nog nauwelijks bij de talkshowtafel aanschuiven 

En zijn vervangen door beroemdheden die diepgang het liefst lijken weg te wuiven 

Jij durfde het aan, de gesprekken met de prostituées, 

meervoudige persoonlijkheden, travestieten, vluchtelingen en politieke rebellen 

En liet je in je voorbereidingen door goede vriendn, regisseur 

Ellen Blazer en je redactie vergezellen 

Deze mensen aan tafel en in het publiek kregen jouw volledige aandacht, 

interesse en oprechtheid 

Menig journalistiek dier vraagt zich af: waar is die tijd? 

Juist nu de wereld zo verdeeld is, en uit elkaar aan het vallen is 

Is deze vorm van journalistiek ons grootste gemis 

Natuurlijk zijn er in het heden 

Journalistieke vakgenoten die in jouw voetsporen treden 

Mariëlle, Kefah, Eva, Janine, Matthijs en Coen 

Humberto, Twan, Clary, Margriet en Jeroen 

En ook komende jaren blijven we talenten als deze 

met een Sonja Barend Award eren

Toch, als ik mocht fantaseren…

Zou het niet mogelijk zijn jou, La Barend heel misschien…

Zélf, in hoogste persona, weer in de Amsterdamse Rode Hoed te zien?

Met voor- en tegenstanders verenigd in één zaal, resulterend in rumoer 

En een journalistieke ontploffing op de loer 

Zo’n zinderende avond met lekker veel ‘herrie in de hut’

En zelfs mensen die durven te roepen: ‘Ik vind het kut!’

Verbinden dus, vanuit het gesprek. Oprecht. Echt 

Voor de minder gevierden en de mens om de hoek, jij, ik en wij

Om te voorkomen dat we recht tegenover elkaar staan en praten in ‘zij’

We zijn bijna vergeten hoe het moet: elkaar in de waarde laten

Digitale dieren tot wie we zijn getransformeerd 

Zijn we het praten, luisteren, ons lichaam vooroverleunend, elkaar in de ogen kijkend verleerd 

Laten we weer Sonja’en, 

en ons laven 

Aan echte verhalen, van vlees en bloed. De wereld op zijn kop 

Daarna lekker slapen en morgen gezond weer op