Ode aan Renée Frissen | Echte verandering begint met erkenning

Renée Frissen wist al op jonge leeftijd dat Amsterdam haar stad zou worden. Toen ze twaalf was, nam haar oma haar mee op een dagje uit naar de hoofdstad. Daar, wandelend door de straten, voelde ze het meteen: hier hoor ik thuis. Vanaf dat moment stond het vast—ze zou ooit in Amsterdam wonen. En zo geschiedde. Op haar achttiende vond ze een kamer, begon ze met studeren en verliet ze de stad nooit meer.

Zij woont al tweeëntwintig jaar in Amsterdam. Maar voor haar  Amsterdam is niet alleen de plek waar ze woont, maar ook de stad waarin haar drie kinderen zijn geboren. Een stad waar ze zich altijd zichzelf heeft kunnen voelen. “Hier kan je alleen in een café gaan zitten zonder dat iemand dat vreemd vindt,” zegt ze. “Hier kon ik theater zien en theater maken zonder ‘dat gekke toneelmeisje’ te zijn. Amsterdam gaf me de vrijheid om mezelf te zijn.”

Naast moeder en echtgenote is Renée ook directeur van OpenEmbassy, een organisatie die ze acht jaar geleden oprichtte. Haar werk draait om het helpen van nieuwkomers in Nederland en Europa, zodat ze zo snel mogelijk hun plek kunnen vinden in de samenleving. Maar als vrouw ervaart ze ook een uitdaging die velen zullen herkennen: de constante balans tussen werk, moederschap en alle andere rollen die ze vervult.

Renée heeft altijd gezien hoe vrouwen onzichtbaar veel dragen. Op hun werk, in het gezin, in de samenleving. Ze zijn de eersten die opstaan om iets te regelen, die aandacht hebben voor de noden van anderen. En zelfs nu vrouwen net zo hard werken als mannen, blijft het vaak zo dat de mentale en praktische last thuis bij hen terechtkomt.

Ze ziet het om zich heen, maar ervaart het ook zelf. Ze wil een goede moeder zijn, een goede partner, een goede dochter. Maar ook een sterke leider. Hoe combineer je dat allemaal zonder jezelf te verliezen? Dit is geen strijd die ze al volledig heeft overwonnen. Maar het heeft haar wel gevormd. “Ik heb geleerd dat ik heel veel kan dragen,” zegt ze. “En dat is krachtig. Maar het heeft me ook doen nadenken: wil ik dit wel? Hoe wil ik leven? Welke ruimte neem ik in?”

Wat Renée het meest raakt, zijn de onverwachte momenten van herkenning. Ze heeft het vaker meegemaakt: een gesprek met een collega over moederschap, een ontmoeting tijdens een demonstratie, een gedeeld inzicht met een vrouw die ogenschijnlijk een heel andere achtergrond heeft. Op dat soort momenten, wanneer ze zich diep verbonden voelt met andere vrouwen, beseft ze hoe universeel deze ervaring is. Hoeveel kracht er schuilt in het delen van deze last, in het erkennen van elkaars inspanningen.

Dat besef maakt haar strijd ook een collectieve. “Als vrouwen in Amsterdam zich meer bewust worden van hoeveel ze doen, hoeveel ze bijdragen, dan kunnen we elkaar ook meer erkenning geven,” zegt ze. “En dat zou ik geweldig vinden. Dat we elkaar kracht geven, ongeacht waar we wonen, hoeveel we verdienen of welke achtergrond we hebben.”

Grootmoeders, moeders en mentoren

Als ze terugkijkt op de vrouwen die haar gevormd hebben, noemt ze er velen. Haar moeder, op de eerste plaats. Haar oma’s, die haar kracht gaven op beslissende momenten. Haar vriendinnen, die als een steunpilaar om haar heen staan. Maar ook de vrouwen die haar op jonge leeftijd zagen en in haar geloofden. Een docent die haar aanspoorde om onderzoek te doen. Een hoogleraar die haar de kans gaf om les te geven en haar intellect serieus nam.

Al deze vrouwen hebben haar vertrouwen gegeven. Vertrouwen in zichzelf, in haar capaciteiten, in haar stem. Dat is wat ze hoopt door te geven—aan haar kinderen, aan de vrouwen met wie ze werkt, aan de stad die haar thuis werd. “Ik hoop dat vrouwen zichzelf meer ruimte durven geven,” zegt ze. “Dat ze hun stem laten horen, dat ze hun eigen waarde erkennen.”

En voor iedereen die geen vrouw is, heeft ze een simpele boodschap: “Kijk om je heen. Luister naar de vrouwen in je leven. Vraag jezelf af: steun ik hen genoeg? Geef ik hen de ruimte die ze verdienen?” Want echte verandering begint met erkenning. Met zien, luisteren en waarderen. En dat, zo weet Renée, is de basis van vertrouwen.