Ode aan Johanna van Gogh-Bonger | Ik ben Jo! (7)

De schilderijen van Vincent van Gogh. Als ik mijn ogen sluit, zie ik de amandelbloesem, de zonnebloemen, de slaapkamer. De kleuren spatten ervan af. Onuitwisbare beelden.

Nog een onuitwisbaar beeld. 

Op een regenachtige avond komen wij met een groep diverse vrouwen  van onze Amsterdamse vrouwenalliantie samen in een buurthuis in Zuid-Oost. We blazen stoom af en drinken samen sotosoep, want de dag was weer lang en druk. 

Wij luisteren naar het verhaal van Jo van Gogh-Bonger, die als jonge weduwe met een klein kind achterbleef in Parijs. Verantwoordelijk voor de hele collectie schilderijen en tekeningen van Vincent. Het werk toen nog niet bekend en niet geliefd bij kunstkenners. Ze ging terug naar Nederland en opende een pension om in haar onderhoud te voorzien. In die tijd heel bijzonder. Ze publiceerde de brieven van Vincent aan Theo, bracht het werk onder de aandacht bij een groter publiek en pakte dat slim aan. Jo, de founding mother van het Van Gogh Museum, parel van de stad Amsterdam. 

Of wij in het feestjaar 750 jaar Amsterdam die toevallig samenvalt met de 100e sterfdag van Jo, aandacht aan haar willen besteden? 

Waarom wisten wij niet eerder dat het Jo was die het werk van Vincent van Gogh beroemd heeft gemaakt? Hoe vaak worden verhalen van vrouwen niet gehoord? Waarom wordt de kracht van vrouwen niet gewaardeerd? Ons vrouwenwerk is ook onzichtbaar, maar onmisbaar. Een gevoel van strijdvaardigheid komt in ons op.

“Ik ben ook Jo”, roept Haidy. Wij zijn allemaal Jo!, roepen we in koor. 

Een unieke samenwerking tussen de verschillende vrouwenorganisaties en het Van Goghmuseum is ontstaan. 

Nu delen wij het verhaal van Jo met alle verschillende vrouwen in Amsterdam. Want haar verhaal inspireert om ook op zoek te gaan naar ons eigen verhaal en deze te delen met een groter publiek en een podium te pakken. 

Ik ben Jo.