Ode aan Milena Mulders | Kracht van Dialoog

Milena Mulders, geboren in het Limburgse Brunssum, heeft een verhaal dat geworteld is in zowel haar Zuid-Limburgse afkomst als haar ervaringen als vrouw in de stad Amsterdam. Ze deelt haar persoonlijke reis met ons, waarin ze haar culturele achtergrond, de uitdagingen als vrouw en haar visie op de stad Amsterdam bespreekt. 

De reis van Limburg naar Amsterdam

Milena groeide op in Brunssum, een plaats in Zuid-Limburg, in een bicultureel gezin. Haar moeder was Sloveens, afkomstig uit Joegoslavië, en haar vader was Limburgs. Na haar jeugd verhuisde ze naar Tilburg om te studeren aan de School voor de Journalistiek. Haar passie voor de journalistiek bracht haar uiteindelijk naar Amsterdam, waar ze begon te werken bij het tijdschrift Nieuwe Revu. Ze startte als stagiair en vestigde zich na verloop van tijd als verslaggever.

“Ik woon inmiddels al 24 jaar in Amsterdam, maar ik voel me geen Amsterdammer. Eigenlijk voel ik me nog steeds een Limburger—nou ja, een échte Limburger ook weer niet. Maar ik heb nog altijd een sterke band met Limburg. Tegelijkertijd heb ik natuurlijk ook een band met Amsterdam, vooral omdat mijn zoon hier is geboren. Mijn moeder zei altijd: ‘Als je kind ergens anders geboren wordt, ben je verloren voor het vaderland.’ Toen mijn zus en ik geboren werden, wist ze dat ze nooit meer terug zou gaan naar Slovenië. Dat gevoel herken ik nu zelf ook een beetje,” vertelt Milena. Toch merkt ze dat haar zoon zich een echte Amsterdammer voelt—Amsterdam-West zelfs—wat haar band met de stad versterkt, ook al verlangt ze soms nog terug naar Limburg.

De stad Amsterdam

Voor Milena voelt Amsterdam uiteindelijk als haar thuis, al heeft de stad door de jaren heen grote veranderingen doorgemaakt. Ze vindt het jammer dat de stad steeds meer gericht is op mensen met geld en dat de 'rafelranden' van de stad steeds meer verdwijnen. “In de vroege jaren dat ik hier kwam wonen, was Amsterdam een stad vol flamboyante mensen en kraakpanden. Het voelde echt als een stad voor iedereen,” legt ze uit. “Nu merk ik dat dat langzaam verdwijnt, en de stad steeds minder vrij en gek is en ook minder toegankelijk wordt voor gewone mensen.”

Toch blijft ze een diepe liefde voor de stad behouden. “Ik hou van de superdiversiteit en de energie die Amsterdam uitstraalt. Het is een plek waar je nog steeds jezelf kunt zijn, zolang je je openstelt voor alles wat het te bieden heeft,” zegt ze. Het belang van die openheid benadrukt ze ook in haar werkervaringen, vooral bij Onfile, een belangenorgansatie voor gevluchte journalisten waar ze werkte met mensen van heel veel verschillende afkomsten. “Amsterdam leert je om je radicaal open te stellen voor andere mensen en hun verschillende verhalen. Dat is iets wat ik iedereen zou aanraden en wat ik ook mijn zoon altijd heb laten zien. Opgroeien in de stad is niet simpel maar met openheid en empathie kom je een eind.”

De strijd om serieus genomen te worden 

Een uitdaging die Milena heeft moeten overwinnen, is het gevoel niet altijd serieus genomen te worden, vooral in haar rol als vrouw in een voornamelijk door mannen gedomineerde journalistieke wereld. Ze vertelt hoe haar mening vaak over het hoofd werd gezien, of dat ze met vooroordelen werd geconfronteerd door haar geringe lengte en accent dat vaak als lief en schattig wordt beschouwd. “Als vrouw krijg je vaak te maken met dat soort micro-agressies. Het is soms moeilijk om mensen ervan bewust te maken dat napraten niet leuk meer is en je gewoon serieus genomen wilt worden,” zegt ze."

Natuurlijk heeft dit haar ook sterker gemaakt. “Het heeft me geholpen om als moeder sterker in mijn schoenen te staan. Ik heb mijn zoon altijd willen laten zien dat je altijd een keuze hebt. Dat je nooit lijdzaam hoeft af te wachten maar je altijd het heft in eigen hand kunt nemen in de manier waarop je met de dingen in het leven omgaat, ook als het heel moeilijk wordt.”

Als we het hebben over de vrouwen die haar het meest hebben geïnspireerd wijst Milena meteen naar haar moeder en grootmoeder. Haar grootmoeder, die vanuit Joegoslavië naar Nederland kwam om haar leven opnieuw op te bouwen, was een vrouw van kracht en vastberadenheid. “Mijn moeder en grootmoeder waren beiden moedig genoeg om hun land te verlaten en een nieuw leven op te bouwen. Ik bewonder die kracht enorm,” zegt ze. Milena is ervan overtuigd dat de moed van vrouwen om nieuwe kansen te zoeken, zelfs wanneer ze alles achterlaten, essentieel is voor vooruitgang.

Naast haar moeder heeft ook de Italiaanse journaliste Oriana Fallaci een belangrijke indruk op haar gemaakt. “Ze was een vrouw zonder angst. Ze ging overal op af en was niet bang om haar mening te geven. Dat inspireert me nog steeds," vertelt ze.

Het belang van dialoog en empathie

Milena gelooft sterk in de kracht van  dialoog, luisterenen empathie als manieren om obstakels te overwinnen. “Wanneer je wordt geconfronteerd met vooroordelen of onbegrip, is het belangrijk om niet vanuit emotie te reageren, maar uit interesse. Proberen te begrijpen waarom iemand iets zegt of doet, en uitleggen hoe het voor jou voelt,” zegt ze. “Mensen hebben vaak niet door dat ze iets kwetsends doen. Het is belangrijk om niet meteen in de aanval te gaan, maar een gesprek aan te gaan.” Haar aanpak is gericht op openheid en kwetsbaarheid, wat volgens haar de meest effectieve manier is om voor jezelf op te komen zonder de ander te vervreemden. “Maar soms moet je ook gewoon keihard van je afbijten”, zegt ze lachend. 

Levenslessen 

Als afsluiter vertelt Milena over de levenslessen die ze hoopt mee te geven aan de volgende generatie. “Wat ik mijn zoon altijd wilde meegeven, is dat je nooit machteloos bent. Je hebt altijd een keuze, zelfs als het lijkt alsof je geen keuze hebt,” zegt ze met overtuiging, wetende dat ze spreekt vanuit een gepriviliseerde positie. “En ik hoop dat hij opgroeit in een wereld waarin vrouwen zichzelf steeds meer serieus gaan nemen."

Milena's verhaal is een krachtige getuigenis van de uitdagingen die vrouwen in Amsterdam en daarbuiten dagelijks aangaan. Het benadrukt de waarde van openheid, zelfrespect en het belang van een goed gesprek. Het is een oproep om ons bewust te worden van de onzichtbare barrières die vrouwen tegenkomen en om samen te werken aan een wereld waarin iedereen de ruimte krijgt om zichzelf te zijn en gehoord te worden.