Ode aan Ianthe Mosselman | Tussen Moederschap en Ambitie

Ianthe Mosselman verhuisde op haar achttiende naar Amsterdam, een beslissing die haar leven voorgoed veranderde. “Amsterdam is de stad waar ik volwassen ben geworden,” vertelt ze. Hier bouwde ze haar leven op: ze studeerde, vond haar eerste baan, werd moeder en ontwikkelde zich tot programmamaker bij De Balie. De stad betekende voor haar niet alleen vrijheid, maar ook een plek waar ze zowel anoniem kon opgaan in de menigte als gelijkgestemden kon vinden.

De uitdaging van moederschap en werk

Een van de grootste uitdagingen in Ianthe’s leven is de balans tussen haar carrière en het moederschap. “Ik wil alles zo goed mogelijk doen,” zegt ze, “maar soms snoepen ze tijd van elkaar af, en dan heb ik het gevoel dat ik tekortschiet.” Het combineren van een fulltime baan met de zorg voor haar kinderen is een voortdurend leerproces. Toch heeft deze uitdaging haar veel gebracht: ze leerde beter haar grenzen aangeven. 

"Door mijn kinderen heb ik veel beter geleerd om grenzen aan te geven en te zeggen, dit kan ik wel en dit kan ik niet. Ik ben iemand die snel dingen oppakt, die automatisch zegt: ‘Oh, ik ruim het wel op.’ Maar met kinderen kan dat niet altijd. Ik heb moeten leren om soms gewoon op mijn handen te zitten en te zeggen: ‘Dit doe ik niet.’”

Eén moment blijft haar bij. Er was een tijd waarin ze vijf dagen per week kinderopvang en oppas had geregeld voor haar kinderen. Mensen vroegen vaak hoe ze dat had ingedeeld—welke dagen kinderopvang, welke dagen zij thuis was. Soms zei ze gewoon: “Ja,” zonder verdere uitleg. “Ik vond het moeilijk om te zeggen dat ik elke dag werkte. Alsof ik me daarvoor moest verantwoorden,” herinnert ze zich. Dit besef leerde haar dat ze zichzelf niet altijd hoefde bloot te geven. “Je mag jezelf beschermen tegen reacties van buitenaf.”

Pleidooi voor begrip 

Ianthe hoopt dat haar verhaal andere vrouwen inspireert. “Ik wil laten zien dat het kan. Dat je veel tijd kan maken voor betekenisvol en belangrijk werk en daar gelukkig van kunt worden, óók als je kinderen hebt.” Ze schreef zelfs een boek terwijl ze moeder was, iets wat haar extra trots maakt. “Soms moet je het gewoon doen, ondanks de moeilijkheden.”

Wat Ianthe vooral hoopt, is dat mensen aardiger zijn voor moeders. “Als je in de tram staat met een kinderwagen, moet je soms vechten voor een plek. Ik vind dat mensen wat meer begrip mogen hebben voor mensen die voor kleine kinderen zorgen. Een beetje extra vriendelijkheid kan zoveel verschil maken.”

Ianthe’s kracht en doorzettingsvermogen komen niet uit het niets. Haar moeder is haar grootste inspiratiebron. “Ze heeft altijd gewerkt en was er toch altijd voor ons.” Haar moeder leerde haar dat de aandacht en zorg die je ergens in stopt, een groot verschil maken. “Voor Sinterklaas maakte ze altijd een speurtocht door het hele huis. Dat was ontzettend veel werk, maar ook geweldig.” 

Daarnaast bewondert ze haar tante, die in Amsterdam woont en altijd een veilige haven voor haar was toen ze als achttienjarige nieuw in de stad was. “Ze heeft een levensvreugde en een hartelijkheid die ik enorm bewonder.”

Ook burgemeester Femke Halsema is een voorbeeld voor haar. “Ze blijft recht staan, ondanks alle kritiek en aanvallen. Ze verdedigt de rechtsstaat met zoveel vastberadenheid. Dat bewonder ik enorm.”

Ianthe’s verhaal is er een van groei, veerkracht en leren omgaan met uitdagingen. Haar boodschap is duidelijk: “Je hoeft niet alles perfect te doen en je mag je eigen grenzen aangeven. Wees niet bang om je plek op te eisen en te laten zien dat het kan.”