Ode to Lisa van Ginneken | Breaking the glass ceiling

Dear Lisa, 

Many know you as the first openly trans woman in the Dutch House of Representatives—a remarkable achievement for two reasons. First, entering politics is no small feat, let alone being elected to such a high office. Second, until 2014, the Dutch government required trans people to undergo sterilization and divorce if they wished to transition. Against this backdrop, your success is nothing short of extraordinary. 

I first met you in early 2017 at a symposium you co-organized with Utrecht University on the plight of trans refugees in AZCs. From the moment we met, you struck me as a composed, warm, and radiant individual. Your soft voice never wavered, your smile never faded, and you carried a calming, positive energy wherever you went. These qualities undoubtedly served you well during your tenure as a high-ranking politician in The Hague. 

But let me not get ahead of myself. Choosing to live authentically and transition comes at a high cost for many trans people, especially trans women. For you, it meant leaving behind the family you had built and sacrificing the hard-earned place in society you had carved out for yourself. Yet, even in those dark moments, you never gave up. 

Instead, you channeled your energy into activism, working tirelessly with organizations like Transvisie and Transgender Netwerk. You raised awareness, created safe pathways for trans individuals to transition, and focused on two key goals: empowering our community and educating cis people about our experiences, challenges, and how to be better allies. 

When you entered politics, your intelligence and calm demeanor became your greatest assets. These qualities proved invaluable as you navigated a hostile and transphobic environment, particularly from members of conservative parties. Despite the challenges, you held your head high, radiating dignity and pride. 

One of the most defining moments of your career came during discussions about the possibility of a Trans Law in the Netherlands. Many in government opposed the proposal, voicing cruel and dehumanizing arguments against granting trans people autonomy over their own bodies. Yet, you never lost your composure. You never raised your voice or succumbed to provocation. Lisa, in that moment, you made Amsterdam, the Netherlands —and all of us—proud. 

As I close, I want to say this: there are individuals who open doors for others, and you are one of them. Before you, I couldn’t imagine a future where a trans person could rise to such heights. But now, I know there’s a young trans kid out there dreaming of becoming prime minister. That kid knows you’ve paved the way for many more to follow. 

Thank you for breaking that glass ceiling, this ode is for you.

Lieve Lisa,

Velen kennen je als de eerste openlijke transvrouw in de Tweede Kamer - een opmerkelijke prestatie om twee redenen. Ten eerste is het geen sinecure om de politiek in te gaan, laat staan om in zo'n hoge functie gekozen te worden. Ten tweede eiste de Nederlandse overheid tot 2014 van transpersonen dat ze sterilisatie ondergingen en moesten scheiden als ze wilden veranderen van vrouw. Tegen deze achtergrond is jouw succes niets minder dan buitengewoon.

Begin 2017 ontmoette ik je voor het eerst op een symposium dat je samen met de Universiteit Utrecht organiseerde over de benarde situatie van transvluchtelingen in AZC's. Vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten, viel je op. Vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten, kwam je op me over als een beheerst, warm en stralend individu. Je zachte stem weifelde nooit, je glimlach vervaagde nooit en je droeg een kalmerende, positieve energie met je mee, waar je ook ging. Deze kwaliteiten kwamen je ongetwijfeld goed van pas tijdens je ambtstermijn als hooggeplaatst politicus in Den Haag.

Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen. De keuze voor een authentiek leven en een transitie brengt hoge kosten met zich mee voor veel transpersonen, vooral voor transvrouwen. Voor jou betekende dat het achterlaten van het gezin dat je had opgebouwd en het opofferen van de zuurverdiende plek in de maatschappij die je voor jezelf had gecreëerd. Maar zelfs in die donkere momenten gaf je nooit op.

In plaats daarvan richtte je je energie op activisme en werkte je onvermoeibaar samen met organisaties als Transvisie en Transgender Netwerk. Je zorgde voor bewustwording, creëerde veilige transitiepaden voor transpersonen en richtte je op twee belangrijke doelen: het versterken van de positie van onze gemeenschap en het informeren van cis-mensen over onze ervaringen, uitdagingen en hoe ze betere bondgenoten kunnen zijn.

Toen je de politiek inging, werden je intelligentie en kalme houding je grootste troeven. Deze kwaliteiten bleken van onschatbare waarde toen je je een weg baande door een vijandige en transfobe omgeving, met name van leden van conservatieve partijen. Ondanks de uitdagingen hield je je hoofd hoog en straalde je waardigheid en trots uit.

Een van de meest bepalende momenten in je carrière was tijdens discussies over de mogelijkheid van een transwet in Nederland. Velen in de regering waren tegen het voorstel, met wrede en ontmenselijkende argumenten tegen het geven van autonomie aan transpersonen over hun eigen lichaam. Toch verloor je nooit je kalmte. Je verhief nooit je stem en gaf niet toe aan provocaties. Lisa, op dat moment maakte je Amsterdam, Nederland en ons allemaal trots.

Tot slot wil ik nog het volgende zeggen: er zijn mensen die deuren voor anderen openen en jij bent er daar één van. Voordat jij er was, kon ik me geen toekomst voorstellen waarin een transpersoon tot zulke hoogten kon stijgen. Maar nu weet ik dat er een transjongere is die ervan droomt om premier te worden. Dat kind weet dat jij de weg hebt vrijgemaakt voor velen die nog zullen volgen.

Bedankt voor het doorbreken van dat glazen plafond, deze ode is voor jou.