Wat betekent Amsterdam voor jou?
Amsterdam betekent van alles voor mij. Ten eerste is het de plek waar ik al jarenlang woon en een plek waar ik graag ben. Amsterdam is ook onderdeel van mijn werk, daarom is het voor mij misschien wel complexer dan voor menig ander. Ik zie Amsterdam vanuit alle hoeken en gaten, dus ik zie wat voor een ingewikkelde stad het is. Ik voel er veel liefde voor, maar zie ook de problematische kant ervan. Je blik op de stad hangt ook af van wie je bent. Ik ben zelf relatief welvarend, ik ben wit, man, hetero, dus voor mij is die stad een hele andere plek dan voor mensen die een of meerdere van die dingen niet zijn.

Wat betekent open voor jou?
Voor mij betekent open vooral een open blik en open staan voor elkaar. Blijven luisteren, goed om je heen kijken, niet snel dingen voor lief nemen. Ik hoop altijd dat deze stad open is en dat is het vaak ook wel, maar ik zie het vooral als een verantwoordelijkheid voor jezelf om zo in het leven te willen staan.

Waarom is het belangrijk om te blijven verbinden? Welk persoon, collectief of organisatie is voor jou een verbinder en waarom?
Ik vind het essentieel, vooral in een stad als Amsterdam, waar we met elkaar op een relatief klein oppervlak wonen. Ik geloof dat iedereen mee moet en dat iedereen betrokken moet zijn op hun eigen manier. Verbinding zit ook niet in het perse met elkaar eens zijn. Verbinding zit meer in respect hebben voor ieders standpunt of perspectief. Daar zitten natuurlijk grenzen aan; er zijn blikken en perspectieven op de wereld die niet de mijne zijn, waar ik grote moeite mee heb. De acceptatie van pluriformiteit is het belangrijkst. Dat betekent dus niet dat ‘alle neuzen dezelfde kant op hoeven te staan’. Ik geloof niet dat dat werkt.

Voor verbinding vind ik het belangrijk dat mensen zich uitspreken; juist als het tegen een mainstream gedachte of tegen een machtspositie ingaat. Een initiatief als The Black Archives vind ik daarom verbindend. Zij hebben in ieder geval mij persoonlijk, maar ook de rest van de samenleving duidelijk gemaakt wat er nog niet klopt en waar we werk te doen hebben op het gebied van bijvoorbeeld erkennen van het slavernijverleden of het sinterklaasfeest aanpassen zodat iedereen zich er in thuis kan voelen.

Welke verhalen zijn voor jou het meest waardevol?
Voor mij persoonlijk zijn dat verhalen die ik nooit eerder heb gehoord. Dat vind ik interessant aan mijn werk in het museum. Een deel van de bezoekers is op zoek naar een gevoel van herkenning. Een ander deel zoekt naar nieuwe verhalen of dingen die ze nog niet wisten. Daar zit een spanning die ik heel leuk vind, vooral om dat met elkaar te koppelen. Ik kan het zelf wel leuk vinden om dingen te leren die ik daarvoor nog niet wist, die mij verrijken, maarsoms moet je je eerst ergens in herkennenvoor je iets nieuws kan leren. Op die manier kun je je ontwikkelinen als persoon of als groep of als samenleving.

Een museumdirecteur uit Washington zei een keer: "Je moet het publiek niet geven wat ze willen, maar wat ze nodig hebben”. Ik denk dat daarin wel de kern zit.

Hoe blijf je relevant in deze tijd?
Dat gaat niet vanzelf natuurlijk. Door te luisteren, door te zien wat er verder om je heen gebeurt en actief mensen te vragen. Dat gaat over een actieve houding, beseffen dat het een doorlopend proces is en dat het nooit af is. Hetzelfde geldt voor de geschiedenis. Die wordt bepaald door hoe wij als maatschappij ernaar kijken en interpreteren. Uit wat je selecteert en wat je vertelt komen altijd weer nieuwe verhalen naar boven, zo wordt geschiedenis herschreven. Open staan voor het idee dat je het fout kan hebben is ook essentieel; iemand anders kan een beter idee hebben dan jij. Je eigen visie moet relatief en gelijkwaardig zijn aan die van een ander.