Ode aan ZabidaZelfvertrouwen krijgen

Kunstwerk Zabida, Maya Angelou Opvang (2025)
Ik ben er trots op dat we bezig waren en ik dat ik iets nieuws heb geleerd. Eerst dacht ik dat ik zoiets niet zou kunnen. Maar ik merkte dat ik het kon, verf mengen tot een kleur die ik wilde maken en iets tekenen. Ik kreeg er zelfvertrouwen van, in het tekenen. Ik vind deze tekening die ik zelf heb gemaakt het mooist van alles dat ik heb gemaakt. Ik had verwacht dat het iets anders zou worden want ik probeerde een vrouw te tekenen. En toen werd het een beertje met een pet op. Een petje met Keti Koti stof. Dat zat blijkbaar onbewust in mij. Het was een verrassing hoe het werd.
Dit is mijn boodschap voor andere Amsterdammers: Amsterdammers mogen dit zien omdat ze er dan iets in kunnen zien. Er zelf een beeld van maken. En, ook denk ik dat als anderen dit zien die misschien denken dat ze zoiets niet kunnen, hierdoor denken dat ze het wel kunnen. Dat ze ook iets kunnen tekenen. Dus als ze het idee hebben dat ze niet kunnen tekenen, en dit zien, hierdoor zelfvertrouwen krijgen dat ze het wel kunnen. En als je bezig bent met tekenen, dan word je denken helder, je zorgen kun je dan even loslaten, want je bent gefocussed op waar je mee bezig bent. Ik hoop dat we verder kunnen gaan met schilderen.
Zabida
Over
Ode van/aan Zabida
De Vrouwen van Maya Angelou Opvang, voor ongedocumenteerde vrouwen, deden 3 maanden mee aan schilderworkshops op de opvanglocatie onder leiding van beeldend kunstenaar Silvia Russel. Zij schreven een ode aan zichzelf. Waar ze trots op zijn en waarom ze het project en hun werk willen delen met Amsterdam.
