De deelneemsters gaven aan elke workshopopdracht rondom het thema natuur hun persoonlijke invulling op basis van persoonlijke voorkeuren en ideeën. De taal in de workshops was een mix van Nederlands, Engels, en werd er ook gecommuniceerd via het aanwijzen van kleuren of voorbeelden uit kunstenaarsboeken als beide talen niet van toepassing waren. De deelneemsters hadden vaak geen eerdere ervaring met schilderen en waren enthousiast om te experimenteren met het zelf maken van kleuren en het gebruiken van verschillende schildertechnieken. De vrouwen gingen in de loop van de workshops op steeds groter formaat werken. Zij maakten naast hun eigen beelden, een meer dan levensgroot, gezamenlijk work-in-progress dat zij in de woonkamer ophingen. De vrouwen geven verschillende betekenissen aan hun beelden. Voor hen bood het schilderen rust en plezier en het leidde hen af van hun zorgen. Het gezamenlijke werk heeft nu een vaste plek in de woonkamer van de opvang gekregen. De vrouwen zijn er trots op dat ze hebben meegedaan, en willen het resultaat graag delen met de stad.
